اثر آمیگدالین بر درد ناشی از فرمالین در موش های سوری نر

زمینه و هدف: آمیگدالین ممکن است دارای آثار متابولیک و ضددرد باشد. در این تحقیق اثر تزریق مزمن آمیگدالین بر آستانه ی درد، وزن و قند خون موش های سوری بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه ی تجربی از آزمون فرمالین به عنوان مدل درد التهابی مزمن استفاده و 60 سر موش سوری نر (30-35 گرم وزن) به چهار دسته ی 15 تایی شامل گروه شاهد و گروه های آمیگدالین 10، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوکرم تقسیم شدند. آمیگدالین در سالین حل و روزانه به صورت درون صفاقی تزریق شد. گروه شاهد نیز یک هفته سالین دریافت کرد. بعد از آخرین تیمار، 40 میکرولیتر فرمالین 5/2 درصد به کف پای راست هر موش تزریق و علایم درد (تعداد دفعات جمع کردن پوست پشت و لیسیدن محل تزریق) به مدت 60 دقیقه شمارش و ثبت شد. همچنین میزان وزن قبل و بعد از آخرین تیمار با امیگدالین و قند خون نیز در انتهای آزمایش اندازه گیری گردید. میانگین داده های حاصله با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفهanova و تست تعقیبی توکی یا t زوجی مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. یافته ها: تزریق درون صفاقی غلظت های 10، 25 و 50 میلی گرم / کیلوگرم آمیگدالین در موش های سوری نر، درد القا شده توسط فرمالین را در یک روند وابسته به دوز در هر دو مرحله حاد و مزمن کاهش داد. آمیگدالین در غلظت 50 میلی گرم بر کیلوگرم علاوه بر مهار قوی درد، وزن حیوانات را نیز نسبت به قبل از تیمار کاهش بخشید. تزریق مزمن آمیگدالین فاقد تاثیر بر میزان طبیعی قند خون بود. نتیجه گیری: تزریق مزمن درون صفاقی آمیگدالین آستانه درد را در موش سوری افزایش داده، همچنین موجب کاهش وزن می گردد.